Nynorskordboka
karakal
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| ein karakal | karakalen | karakalar | karakalane |
Походження
gjennom fransk; frå tyrkisk kara kulak ‘svart øyre’Значення та вживання
rovdyr av gaupeslekta som lever i steppe- og ørkenområde i Afrika og Asia;
Caracal caracal