Artikkelside

Nynorskordboka

kanin

substantiv hankjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ein kanin	kaninen	kaninar	kaninane

Opphav

gjennom lågtysk; frå latin cuniculus

Tyding og bruk

dyr med gråbrun pels som liknar hare, men har kortare øyre og bakbein;
Oryctolagus cuniculus
kaninkjøt
Døme
- ete kanin

Faste uttrykk

trekkje kaninar opp av hatten
stadig kome med store overraskingar (som ein tryllekunstnar)
yngle som kaninar
yngle sterkt og ofte