Nynorskordboka
juble
jubla
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å jublaå juble | jublar | jubla | har jubla | jubl!jubla!juble! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| jubla + іменник | jubla + іменник | den/det jubla + іменник | jubla + іменник | jublande |
Походження
gjennom tysk jubeln, av jubilieren og mellomalderlatin jubilare, frå latin jubilum ‘rop, huiing frå gjetarane’; jamfør jubelЗначення та вживання
rope og syngje av glede
Приклад
- juble over sigeren;
- juble av glede
- brukt som adjektiv
- eit jublande rop
- brukt som adverb
- vere jublande glad