Nynorskordboka
invadere
invadera
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å invaderaå invadere | invaderer | invaderte | har invadert | invader! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| invadert + іменник | invadert + іменник | den/det invaderte + іменник | invaderte + іменник | invaderande |
Походження
frå latin , av in- og vadere ‘gå, trengje inn’Значення та вживання
- rykkje inn med hærmakt i eit anna land eller område
Приклад
- Tyskland greidde ikkje å invadere Storbritannia i 1940
- i overført tyding: kome i stor mengd til eit område
Приклад
- turistane invaderer badestrendene på Sørlandet om sommaren