Nynorskordboka
imperativ 2
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit imperativ | imperativet | imperativ | imperativa |
Tyding og bruk
allmenn etisk forskrift;
strengt fastlagd åtferdsnorm
Døme
- moralske imperativ;
- eit etisk imperativ
Faste uttrykk
- kategorisk imperativi filosofi: imperativ som gjeld vilkårslaust i alle høve