Nynorskordboka
imam
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein imam | imamen | imamar | imamane |
Opphav
frå arabisk ‘leiar’Tyding og bruk
- person som leier fellesbøna i ein moské
- i sjiittisk teologi: øvste leiar i islam
- i den tidlegaste islamske tida: framståande islamsk teolog
- overhovud i islamsk stat