Nynorskordboka
hugse
hugsa
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å hugsaå hugse | hugsar | hugsa | har hugsa | hugs!hugsa!hugse! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| hugsa + substantiv | hugsa + substantiv | den/det hugsa + substantiv | hugsa + substantiv | hugsande |
Opphav
norrønt hugsa; jamfør hug (1Tyding og bruk
- hente fram frå minnet noko ein har sett, høyrt, opplevd eller kjent;
Døme
- hugse nokon frå skuletida;
- han hugsar at han grein;
- fjella var mindre enn ho hugsa dei
- ha evne til å minnast
Døme
- hugse godt;
- hugse dårleg;
- han hugsa feil
- vere merksam på;ikkje gløyme;ha i tankane
Døme
- hugs å ta med kopp;
- ingen hugsa på bestemora;
- vi må hugse på at problema ikkje er over