Nynorskordboka
attributt
іменник середній
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| eit attributt | attributtet | attributt | attributta |
Походження
frå latin eigenleg perfektum partisipp av attribuere ‘tildele’Значення та вживання
- (symbolsk) kjennemerke
Приклад
- hamaren er attributtet til Tor;
- ho hadde lett synlege attributt – bryst
- i språkvitskap: ord eller ordgruppe som står (som underledd) til eit overordna substantiv, adjektiv, eller adverb (kjerne)