Nynorskordboka
handheve
handheva
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å handhevaå handheve | handhevar | handheva | har handheva | handhev!handheva!handheve! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| handheva + іменник | handheva + іменник | den/det handheva + іменник | handheva + іменник | handhevande |
Походження
av lågtysk hanthaven, etter latin manu tenere ‘halde med handa’; truleg påverknad frå hevde (1Значення та вживання
kontrollere og sørgje for at lover, reglar, forbod eller liknande blir følgde, eventuelt ved å bruke makt
Приклад
- handheve regelverket;
- handheve forbodet mot sal av tobakk til mindreårige;
- handheve rettane sine