Nynorskordboka
hamar 1, hammar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein hamar | hamaren | hamrar | hamrane |
| ein hammar | hammaren | ||
Opphav
norrønt hamarr ‘stein’Tyding og bruk
- bratt bergvegg, knaus
Døme
- fare over haug og hamar
- handreiskap med lett skaft og tungt slaghovud til å banke med
Døme
- slå i spikaren med ein hamar;
- med hamar og tong;
- øksehovudet kan brukast som hamar
- som etterledd i ord som
- klinkhamar
- øksehamar
- mekanisk driven bankereiskap
- til dømes
- damphamar
- trykklufthamar
- i musikk: filtkledd treklubbe på klaver som slår mot ein streng når den tilsvarande tangenten blir trykt ned;jamfør hamarklaver
- i anatomi: det ytste av dei tre små beina i mellomøyret;jamfør ambolt (2) og stigbøyel (2)
Faste uttrykk
- hamar og sigdkommunistisk symbol
- kome under hamarenbli seld på auksjon (der sal blir markert med eit hamarslag)
- Tor med hamareni norrøn mytologi: toreguden, ofte brukt om torevêr
- med desse mørke skyene er nok ikkje Tor med hamaren langt unna