Nynorskordboka
forstuing, forstuving
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei forstuing | forstuinga | forstuingar | forstuingane |
| ei forstuving | forstuvinga | forstuvingar | forstuvingane |
Tyding og bruk
det å forstue (2;
skade som kjem av at noko er forstua
Døme
- plagast med ei forstuing i foten