Nynorskordboka
appell
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein appell | appellen | appellar | appellane |
Uttale
apelˊlOpphav
frå fransk; jamfør appellereTyding og bruk
- sterk oppmoding;kort agitatorisk tale (1, 4)
Døme
- politikaren heldt appell under demonstrasjonen;
- rette ein sterk appell til styresmaktene
- evne til å appellere;kraft til å påverke
Døme
- ha stor appell
- i jus: anke (1, 2);i ord som appellfrist og appellinstans
- lett slag i golvet med foten i fekting, gymnastikk eller for å markere takta under marsjering
- i militærstell: samlingssignal;
- evne ein hund har til å lystre (1
Døme
- hunden har god appell