Nynorskordboka
fasong
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein fasong | fasongen | fasongar | fasongane |
Opphav
gjennom fransk; frå latin factio ‘handling’ av facere ‘gjere’Tyding og bruk
Døme
- fasongen på vasen;
- kjolen har fin fasong;
- steinhellene er ulike i storleik og fasong
- som etterledd i ord som
- hårfasong
- timeglasfasong
Faste uttrykk
- få fasong påfå skikk, orden, system på