Nynorskordboka
tilte
tilta
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å tiltaå tilte | tiltar | tilta | har tilta | tilt!tilta!tilte! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| tilta + substantiv | tilta + substantiv | den/det tilta + substantiv | tilta + substantiv | tiltande |
Opphav
frå engelskTyding og bruk
- stille på skrå;bikke
Døme
- la hovudet tilte litt over på skakke
- i overført tyding: gå frå vitet;bli sprø (3)
Døme
- no er han verkeleg i ferd med å tilte;
- det tiltar nesten for meg