Nynorskordboka
debrife
debrifa
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å debrifaå debrife | debrifar | debrifa | har debrifa | debrif!debrifa!debrife! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| debrifa + іменник | debrifa + іменник | den/det debrifa + іменник | debrifa + іменник | debrifande |
Значення та вживання
innhente informasjon frå ein militær- eller arbeidsstyrke etter ei bestemd hending eller ein arbeidsinnsats;
jamfør brife (1)
Приклад
- soldatane vart debrifa;
- dei debrifar ambulansepersonellet no