Nynorskordboka
døgenikt
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein døgenikt | døgenikten | døgeniktar | døgeniktane |
Opphav
av lågtysk dögen ‘duge’ og nichts ‘ingenting’Tyding og bruk
doven og udugeleg person
Døme
- vere ein latsabb og ein døgenikt;
- din døgenikt!