Nynorskordboka
stifinnar, stigfinnar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein stifinnar | stifinnaren | stifinnarar | stifinnarane |
| ein stigfinnar | stigfinnaren | stigfinnarar | stigfinnarane |
Opphav
etter engelsk pathfinder, helten i J.F. Coopers forteljing med same namn; av sti (2Tyding og bruk
- person som er flink til å finne fram i ukjent terreng
- speidar (2) som går i femte til sjuande klasse