Nynorskordboka
distanse
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein distanse | distansen | distansar | distansane |
Uttale
distanˊse; distanˊgseOpphav
gjennom fransk; frå latin distare ‘stå eit stykke unna’Tyding og bruk
Døme
- spelaren skåra frå lang distanse
- fullført strekning (2) på ei viss lengd eller innan eit visst tidsrom
Døme
- han har planar om å gå heile distansen;
- ho sumde distansen på under ein time
- i idrett: strekning (2) på ei viss lengd som skal fullførast
Døme
- vinne tre distansar i symjing;
- ha gode løparar på distanse
- som etterledd i ord som
- kortdistanse
- langdistanse
- mellomdistanse
- i overført tyding: stort skilje;
Døme
- få distanse til hendingane;
- mangel på fagleg distanse
Faste uttrykk
- stå distansen uthalde ut til slutt utan å dabbe av
- må øve på å stå distansen ut;
- vilje til å stå distansen ut