Nynorskordboka
diss 1, Diss
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein diss | dissen | dissar | dissane |
| ein Diss | Dissen | Dissar | Dissane |
Opphav
frå tyskTyding og bruk
tone som ligg eit halvt steg høgare enn d;
jamfør D (1, 2)