Nynorskordboka
diskant
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| ein diskant | diskanten | diskantar | diskantane |
Походження
frå mellomalderlatin ‘songrøyst som skil seg ut frå andre’, opphavleg av latin dis- og cantus ‘song’; jamfør dis- (1)Значення та вживання
- øvste del av stemmeleie
Приклад
- syngje oppe i diskanten
- øvste stemme i fleirstemd musikk
Приклад
- ein klar og distinkt diskant
- øvste del av tonespekteret;høgre halvdel av klaviaturet på piano og orgel
Приклад
- innstillingane for bass og diskant