Nynorskordboka
disfavør
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein disfavør | disfavøren | disfavørar | disfavørane |
Opphav
frå engelsk; av dis-Faste uttrykk
- i disfavør avtil ulempe eller skade for
- maktforholda i landet vart endra i disfavør av demokratiet
- i nokon sin disfavørtil ulempe eller skade for nokon
- avgjerda gjekk i min disfavør