Nynorskordboka
dimisjon
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| ein dimisjon | dimisjonen | dimisjonar | dimisjonane |
Походження
frå latin; av dimittereЗначення та вживання
det å dimittere (1) eller bli dimittert
Приклад
- auke godtgjeringa til dei vernepliktige ved dimisjon