Nynorskordboka
mulla
substantiv hankjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ein mulla | mullaen | mullaar | mullaane |
mullaer | mullaene |
Opphav
frå arabisk ‘lærar, meister’Tyding og bruk
islamsk ærestittel for skriftlærd person eller åndeleg leiar