Nynorskordboka
dauvblitt, døvblitt
adjektiv
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
dauvblitt | dauvblitt | dauvblitte | dauvblittdauvblitte |
døvblitt | døvblitt | døvblitte | døvblittdøvblitte |
Tyding og bruk
som har mista høyrsla (heilt eller delvis);
som er blitt dauv i løpet av livet;
til skilnad frå dauvfødd
Døme
- hjelp til dauvblitte born