Nynorskordboka
runge
runga
verb
infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
---|---|---|---|---|
å rungaå runge | rungar | runga | har runga | rung!runga!runge! |
perfektum partisipp | presens partisipp | |||
---|---|---|---|---|
hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
runga + substantiv | runga + substantiv | den/det runga + substantiv | runga + substantiv | rungande |
Tyding og bruk
lyde kraftig med djup og gjennomtrengjande lyd;
jamfør rungande
Døme
- latteren rungar;
- klappsalvane runga