Nynorskordboka
bønfalle, bønnfalle
bønfalla, bønnfalla
verb
infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
---|---|---|---|---|
å bønfallaå bønfalle | bønfell | bønfall | har bønfalle | bønfall! |
å bønnfallaå bønnfalle | bønnfell | bønnfall | har bønnfalle | bønnfall! |
perfektum partisipp | presens partisipp | |||
---|---|---|---|---|
hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
bønfallen + substantiv | bønfalle + substantiv | den/det bønfalne + substantiv | bønfalne + substantiv | bønfallande |
bønnfallen + substantiv | bønnfalle + substantiv | den/det bønnfalne + substantiv | bønnfalne + substantiv | bønnfallande |