Bokmålsordboka
desillusjonere
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å desillusjonere | desillusjonerer | desillusjonerte | har desillusjonert | desillusjoner! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| desillusjonert + іменник | desillusjonert + іменник | den/det desillusjonerte + іменник | desillusjonerte + іменник | desillusjonerende |
Походження
fra franskЗначення та вживання
ta illusjonene fra;
skuffe