Bokmålsordboka
bur
іменник середній
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| et bur | buret | bur | buraburene |
Походження
norrønt búr; beslektet med bu (1Значення та вживання
- kasse eller rom med gitterverk til å stenge dyr eller fugler inne i
Приклад
- sette dyr i bur;
- holde verpehøner i bur
- fengsel
Приклад
- havne i buret for vold mot naboen
- hus (eller rom) til lagring av korn eller andre matvarer på en gård;jamfør stabbur
- om eldre forhold: husvære med soverom (for gjester), særlig annen etasje i stabbur
- i idrett: mål (1, 9)
Приклад
- pucken skled inn i buret
Фіксовані вирази
- holde buret rentom målvakt: ikke slippe inn mål
- sette ballen i buretskåre mål
- stenge buretom målvakt: ikke slippe inn mål
- vokte buretstå i mål;
være målvakt