Bokmålsordboka
vedkjenne
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å vedkjenne | vedkjenner | vedkjente | har vedkjent | vedkjenn! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| vedkjent + іменник | vedkjent + іменник | den/det vedkjente + іменник | vedkjente + іменник | vedkjennende |
Походження
av ved (2 og kjenne (2Значення та вживання
stå ved ansvaret sitt for noe;
innrømme
Приклад
- skolen vedkjenner at enkelte elever mobbes;
- de vedkjente at det var en vanskelig situasjon
Фіксовані вирази
- vedkjenne seg
- innrømme;
være ved;
vedgå (1)- vedkjenne seg at en er skuffet
- kjennes ved som sin;
bekjenne sin tilknytning til- ikke ville vedkjenne seg en uttalelse