Bokmålsordboka
utprege
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å utprege | utpreger | utprega | har utprega | utpreg! |
| utpreget | har utpreget | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| utprega + іменник | utprega + іменник | den/det utprega + іменник | utprega + іменник | utpregende |
| utpreget + іменник | utpreget + іменник | den/det utpregede + іменник | utpregede + іменник | |
| den/det utpregete + іменник | utpregete + іменник | |||
Значення та вживання
kjennetegne, være karakteristisk for
Приклад
- en holdning som utpreger moderne mennesker
Фіксовані вирази
- utprege segvære ulik andre
- han utpreger seg ikke akkurat ved åndsnærværelse