Bokmålsordboka
utarte
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å utarte | utarter | utarta | har utarta | utart! |
| utartet | har utartet | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| utarta + іменник | utarta + іменник | den/det utarta + іменник | utarta + іменник | utartende |
| utartet + іменник | utartet + іменник | den/det utartede + іменник | utartede + іменник | |
| den/det utartete + іменник | utartete + іменник | |||
Походження
etter tysk ausartenЗначення та вживання
utvikle seg til noe verre
Приклад
- diskusjonen utartet til krangel;
- det er viktig at volden ikke får utarte;
- krangelen utartet seg til slagsmål