Bokmålsordboka
blinde 2
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å blinde | blinder | blinda | har blinda | blind! |
| blindet | har blindet | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| blinda + іменник | blinda + іменник | den/det blinda + іменник | blinda + іменник | blindende |
| blindet + іменник | blindet + іменник | den/det blindede + іменник | blindede + іменник | |
| den/det blindete + іменник | blindete + іменник | |||
Походження
norrønt blindaЗначення та вживання
- gjøre blind (2)
Приклад
- kong Magnus ble blindet
Приклад
- bli blindet av det sterke lyset