Bokmålsordboka
uforstyrret, uforstyrra
прикметник
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | |
| uforstyrra | uforstyrra | uforstyrra | uforstyrra |
| uforstyrret | uforstyrret | uforstyrrede | uforstyrrede |
| uforstyrrete | uforstyrrete | ||
Значення та вживання
(som foregår) i fred og ro;
uten forstyrrelser
Приклад
- en uforstyrret plass
- brukt som adverb:
- arbeide uforstyrret