Bokmålsordboka
sveise 2
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å sveise | sveiser | sveisa | har sveisa | sveis! |
| sveiset | har sveiset | |||
| sveiste | har sveist |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| sveisa + іменник | sveisa + іменник | den/det sveisa + іменник | sveisa + іменник | sveisende |
| sveiset + іменник | sveiset + іменник | den/det sveisede + іменник | sveisede + іменник | |
| den/det sveisete + іменник | sveisete + іменник | |||
| sveist + іменник | sveist + іменник | den/det sveiste + іменник | sveiste + іменник | |
Походження
fra tysk, opprinnelig ‘få til å svette’Значення та вживання
- forbinde metallstykker ved smelting eller press ved høy temperatur
Приклад
- jernplatene ble sveiset sammen
- forbinde vinyl, plast eller lignende ved smelting
Приклад
- sveise golvbelegg
Фіксовані вирази
- sveise sammenknytte tett sammen;
forene;
jamfør sammensveiset- okkupasjonen sveiset folket sammen