Bokmålsordboka
stritte
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å stritte | stritter | stritta | har stritta | stritt! |
| strittet | har strittet | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| stritta + іменник | stritta + іменник | den/det stritta + іменник | stritta + іменник | strittende |
| strittet + іменник | strittet + іменник | den/det strittede + іменник | strittede + іменник | |
| den/det strittete + іменник | strittete + іменник | |||
Значення та вживання
stå stritt (2 ut
Приклад
- håret strittet til alle kanter
Фіксовані вирази
- stritte imotgjøre motstand