Bokmålsordboka
streite, straighte
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å straighte | straighter | straighta | har straighta | straight! |
| straightet | har straightet | |||
| å streite | streiter | streita | har streita | streit! |
| streitet | har streitet | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| straighta + іменник | straighta + іменник | den/det straighta + іменник | straighta + іменник | straightende |
| straightet + іменник | straightet + іменник | den/det straightede + іменник | straightede + іменник | |
| den/det straightete + іменник | straightete + іменник | |||
| streita + іменник | streita + іменник | den/det streita + іменник | streita + іменник | streitende |
| streitet + іменник | streitet + іменник | den/det streitede + іменник | streitede + іменник | |
| den/det streitete + іменник | streitete + іменник | |||
Походження
av streitФіксовані вирази
- streite oppgjøre anstendig og skikkelig (1)
- streite opp livet sitt;
- streite seg opp