Bokmålsordboka
stive
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å stive | stiver | stiva | har stiva | stiv! |
| stivet | har stivet | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| stiva + іменник | stiva + іменник | den/det stiva + іменник | stiva + іменник | stivende |
| stivet + іменник | stivet + іменник | den/det stivede + іменник | stivede + іменник | |
| den/det stivete + іменник | stivete + іменник | |||
Значення та вживання
- gjøre stiv (1)
Приклад
- stive en snipp
Приклад
- vi må stive av veggen
Фіксовані вирази
- stive opp
- støtte opp
- stramme opp
- læreren måtte stive opp elevene som stadig kom for sent
- kvikke opp
- de stivet seg opp med et par drammer