Bokmålsordboka
bestri, bestride
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å bestri | bestrir | bestredbestridde | har bestridd | bestri! |
| bestrei | har bestridt | |||
| å bestride | bestrider | bestredbestridde | har bestridd | bestrid! |
| bestrei | har bestridt |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| bestridd + іменник | bestridd + іменник | den/det bestridde + іменник | bestridde + іменник | bestriende |
| bestridt + іменник | bestridt + іменник | den/det bestridte + іменник | bestridte + іменник | |
| bestridd + іменник | bestridd + іменник | den/det bestridde + іменник | bestridde + іменник | bestridende |
| bestridt + іменник | bestridt + іменник | den/det bestridte + іменник | bestridte + іменник | |
Вимова
bestriˊ eller bestriˊdeПоходження
fra lavtysk ‘bekjempe’; i betydning 2 fra tyskЗначення та вживання
Приклад
- bestride utgiftene til noe