Bokmålsordboka
snirkle
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å snirkle | snirkler | snirkla | har snirkla | snirkl!snirkle! |
| snirklet | har snirklet | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| snirkla + іменник | snirkla + іменник | den/det snirkla + іменник | snirkla + іменник | snirklende |
| snirklet + іменник | snirklet + іменник | den/det snirklede + іменник | snirklede + іменник | |
| den/det snirklete + іменник | snirklete + іменник | |||
Значення та вживання
- særlig refleksivt: bevege seg i snirkler, ringer
Приклад
- røyken snirklet seg til værs
- i overført betydning:
Приклад
- snirkle seg gjennom en vitenskapelig utredning