Bokmålsordboka
snarrådig
adjektiv
entall | flertall | ||
---|---|---|---|
hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | |
snarrådig | snarrådig | snarrådige | snarrådige |
Opphav
av snar (2Betydning og bruk
som fort finner råd eller utvei, rådsnar
entall | flertall | ||
---|---|---|---|
hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | |
snarrådig | snarrådig | snarrådige | snarrådige |