Bokmålsordboka
skjøte 3
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å skjøte | skjøter | skjøta | har skjøta | skjøt! |
| skjøtet | har skjøtet | |||
| skjøtte | har skjøtt |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| skjøta + іменник | skjøta + іменник | den/det skjøta + іменник | skjøta + іменник | skjøtende |
| skjøtet + іменник | skjøtet + іменник | den/det skjøtede + іменник | skjøtede + іменник | |
| den/det skjøtete + іменник | skjøtete + іменник | |||
| skjøtt + іменник | skjøtt + іменник | den/det skjøtte + іменник | skjøtte + іменник | |
Походження
norrønt skeyta, opprinnelig ‘gi i ens skjøt’, idet overdrageren ved eiendomssalg la noe jord fra eiendommen i kjøperens frakkeskjøtЗначення та вживання
gi skjøte (1
Приклад
- skjøte en tomt til sønnen sin