Bokmålsordboka
skillinge
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å skillinge | skillinger | skillinga | har skillinga | skilling! |
| skillinget | har skillinget | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| skillinga + іменник | skillinga + іменник | den/det skillinga + іменник | skillinga + іменник | skillingende |
| skillinget + іменник | skillinget + іменник | den/det skillingede + іменник | skillingede + іменник | |
| den/det skillingete + іменник | skillingete + іменник | |||
Фіксовані вирази
- skillinge sammenskyte sammen, skaffe til veie