Bokmålsordboka
skeie 1
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å skeie | skeier | skeia | har skeia | skei! |
| skeide | har skeid | |||
| skeiet | har skeiet | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| skeia + іменник | skeia + іменник | den/det skeia + іменник | skeia + іменник | skeiende |
| skeid + іменник | skeid + іменник | den/det skeide + іменник | skeide + іменник | |
| skeiet + іменник | skeiet + іменник | den/det skeiede + іменник | skeiede + іменник | |
| den/det skeiete + іменник | skeiete + іменник | |||
Походження
beslektet med norrønt skeika ‘slingre’; jamfør dansk skejeФіксовані вирази
- skeie ut
- oppføre seg løssluppent
- de skeier ut med godteri
- ta feil retning
- hengeren skeiet ut mot høyre