Bokmålsordboka
bemanne
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å bemanne | bemanner | bemanna | har bemanna | bemann! |
| bemannet | har bemannet | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| bemanna + іменник | bemanna + іменник | den/det bemanna + іменник | bemanna + іменник | bemannende |
| bemannet + іменник | bemannet + іменник | den/det bemannede + іменник | bemannede + іменник | |
| den/det bemannete + іменник | bemannete + іменник | |||
Вимова
bemanˊneПоходження
av lavtysk bemannenЗначення та вживання
forsyne med mannskap
Приклад
- bemanne et fartøy;
- bemanne en kanon;
- stasjonen er ikke bemannet etter klokka 17