Bokmålsordboka
signe
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å signe | signer | signa | har signa | sign! |
| signet | har signet | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| signa + іменник | signa + іменник | den/det signa + іменник | signa + іменник | signende |
| signet + іменник | signet + іменник | den/det signede + іменник | signede + іменник | |
| den/det signete + іменник | signete + іменник | |||
Походження
norrønt signa, fra latin; samme opprinnelse som signereЗначення та вживання
- gi lykke eller kraft;ønske velsignelse over
Приклад
- Gud signe deg!
- signe maten;
- de hilser og signer arbeidet
- i folketro: beskytte eller helbrede ved magiske tegn og formularer
Приклад
- folk sa han kunne både signe og sette vondt på folk
- om katolske forhold: gjøre korsets tegn over
Приклад
- signe med vievann