Bokmålsordboka
begrunne
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å begrunne | begrunner | begrunna | har begrunna | begrunn! |
| begrunnet | har begrunnet | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| begrunna + іменник | begrunna + іменник | den/det begrunna + іменник | begrunna + іменник | begrunnende |
| begrunnet + іменник | begrunnet + іменник | den/det begrunnede + іменник | begrunnede + іменник | |
| den/det begrunnete + іменник | begrunnete + іменник | |||
Вимова
begrunˊneПоходження
fra tyskЗначення та вживання
oppgi grunn (1, 7) for;
Приклад
- begrunne en avgjørelse;
- begrunne oppsigelsen;
- hvordan vil du begrunne det?
- begrunne et vedtak;
- antakelsen er dårlig begrunnet i forskning;
- særavgifter som er begrunnet med fordelingshensyn
- brukt som adjektiv:
- utarbeide et begrunnet forslag;
- ha en begrunnet mistanke om noe;
- ha et begrunnet håp om at det skal gå bra