Bokmålsordboka
rustifisere
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å rustifisere | rustifiserer | rustifiserte | har rustifisert | rustifiser! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| rustifisert + іменник | rustifisert + іменник | den/det rustifiserte + іменник | rustifiserte + іменник | rustifiserende |
Походження
nydanning, av latin rusticus ‘landlig’; jamfør -fisereЗначення та вживання
la få preg av (enkelt liv på) landsbygda