Bokmålsordboka
refusjon 1
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| en refusjon | refusjonen | refusjoner | refusjonene |
Походження
fra latin; jamfør refundereЗначення та вживання
det å få betalt tilbake et utlegg en har hatt;
Приклад
- kreve refusjon av reiseutgiftene;
- de fikk refusjon av billettene etter avlysningen