Bokmålsordboka
påskjønne
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å påskjønne | påskjønner | påskjønnet | har påskjønnet | påskjønn! |
| påskjønte | har påskjønt |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| påskjønnet + іменник | påskjønnet + іменник | den/det påskjønnede + іменник | påskjønnede + іменник | påskjønnende |
| den/det påskjønnete + іменник | påskjønnete + іменник | |||
| påskjønt + іменник | påskjønt + іменник | den/det påskjønte + іменник | påskjønte + іменник | |
Значення та вживання
sette pris på;
takke med å gi gave eller heder;
belønne
Приклад
- de påskjønner innsatsen;
- spillerne ble påskjønnet av klubben