Bokmålsordboka
påkjøring
іменник чоловічий або жіночий
| рід | однина | множина | ||
|---|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма | |
| чоловічий | en påkjøring | påkjøringen | påkjøringer | påkjøringene |
| жіночий | ei/en påkjøring | påkjøringa | ||
Значення та вживання
- det å kjøre på;
Приклад
- påkjøring bakfra
- sted der en kan kjøre inn
Приклад
- ferja har av- og påkjøring i begge ender